Задружна песна

Расни ми, расни, мило мое чедо,
задруга в село радост ти плете,
над тебе будно бдее и гледа,
в образ ти в носи алово цвете!

Некога тука в црница – нива
нашата црна дишела тага,
сред снопје златно гаснела жива, –
пукала стројна моминска снага!

Некога тука в душманска стрелба
светкале очи под облак – веѓи,
крвава роса в секоја делба
топела в крвјe aргaтски меѓи!

Некога било … Ко облак темен
спомени тешки в памет ми летат.
А денес раце пружило време –
в задружна среќа домови светат!

Расни ми, расни, соколе, сине,
задруга – врсник в село ти расне,
низ поле трактор огнокрил мине –
ја ора твојата иднина јасна!

Година веќе помина, сине,
како те пролет погали леко,
година веќе задружни криној
миризма ронат в мајкино млеко.

Ој, расни, расни првенче мило,
под топло, меко задружно крило,
та кога стапиш во утро бело
в задруга да е целото село!