В деновите идни

Низ облаци бели солнчевите стрели
го посипат в срма небесниот свод,
шумолејат трепетливи ниви –
разлиено море со запенет плод.

***

Пука камен,
земја гори,
в пламен букнал селски плот,
пржи,
пече
врело солнце,
в бразди тече
пламна пот,
и ко сабја тенка, бритка, –
со распејан шумен глас,
меѓу жито срп се витка, –
подрипнуе буен клас.

***

Еј, зафати смело, друже…
в раце срп си тенок свил,
нека раснат деној-ружи
кај што вчера коров бил,
еј, замавни смело, друже,
удри сега цврсто сам,
туѓин веќе не ги страши, –
жетвите ќе бидат наши,
в жетвениот фркни плам,
еј, нека се земја стресе,
нека светне румен сјај,
како тамо кај што младост
снага кити в солнчев мај,
каде грми, гори, бие
и низ карпи и низ долој
Младинската пруга вие!

***

И далеку не е… комбајни ќе пеат
по миризни ниви запенети в плод,
и огнена радост ко гроздоj ќе зрее
под нашиот ширeн орлокрилен свод.

А нашиот народ в деновите идни
ќе извиши в небо, недогледен раст,
ќе зареди дела ко в приказни свидни
со своите раце и својата власт!

Ацо Шопов, Пруга на младоста, 1946
Оваа песна е повторно објавена во збирката Со наши раце, 1950, под наслов „Во деновите идни“. Најверојатно станува збор за печатнагрешка, бидејќи во истоимениот стих „в“ не заменето со „во“.