Празнината и тишината – еквиваленти или антиподи во поезијата на Ацо Шопов и Бранко Миљковиќ
Мирољуб М. Стојановиќ
Кога, кон крајот на педесеттите години на дваесеттиот век, блесна поетското име на Бранко Миљковиќ (1937-1961) со збирката Попусто ја будам (1957), тој имаше само 26 години и неколку години поетско искуство.
Во тоа време, Ацо Шопов (1923-1982) имаше веќе објавено седум книги поезија – Песни (1944), Пруга на младоста (1946), Со наши раце (1950), Ha Грамос (1950), Стихови за маката и радоста (1952), Слеј ce со тишината (1955) и Ветрот носи убаво време (1957) – и речиси дваесетгодишно поетско искуство. Според некои толкувачи на неговата поезија, тој веќе беше зачекорил во втората, интимистичка, фаза на која ѝ се припишува и Небиднина од 1963 год., веројатно читана по неадекватен клуч.
Прочитајте го оригиналниот текст на српски јазик.
Текстот е објавен во „Ацо Шопов 20 години од смртта” (sic), во XXX Научна конференција на XXXVI меѓународен семинар за македонски јазик, литература и култура (Охрид, 11-13 август 2003 г.). – Скопје : Универзитет “Св. Кирил и Методиј”, Меѓународен семинар за македонски јазик, литература и култура, 2004
Студии на Мирољуб М. Стојановиќ за творештвото на Ацо Шопов