Јус-миткање

1
Сакана жено, жено на Југославија,
не случајно ти се јавувам касно:
откако Твојот Ден сите го прославија
ред е насамо да поразговараме отворено и јасно.

2
Си признавам: црвенеам од немош и срам,
збунет сум пред твоите неразумни мени,
не знам дали да те ословам со леди или со мадам
или со превртливка како и другите жени.

3
Дење си загатлива како Мона Лиза,
го чуваш љубоморно својот природен дар,
а ноќе те гледам на стота реприза
со улога на зајачица во некој бар.

4
Каде сѐ не си и што сѐ не си,
ти имаш универзален стаж,
ти си работничка, учителка, домаќинка со деца
и љубовница на својот маж.

5
За тебе секој нешто убаво може да каже,
сите се загрижени за твоите права,
но прости, сето тоа мене ми личи на јаже
за пристегање на твојата глава.

6
Официјално – ти си светилник со ореол,
а приватно – маченце во беби-дол.

7
Не можел да претпостави ниту пак слутел
ни најзакоравениот буржуј
дека ќe седиш во собата на Некој Си Луј.

8
Пред тебе клечам како голтар
што ти се заканува со ковчести прсти:
престани да бидеш црква без олтар
во која секој ќе се крсти.