Будење

Пробуди се малечко. Зазорува. Зазорува.
Сонцето го испива изворот на сонот
и нешто неразумно кркори и зборува
со белото грло на ксилофонот.
Ах знам, зад портите ‘ржат коњи впрегнати
штo в лудечка љубов за срце те касаат,
пред нив се планините, покорно полегнати,
нo никогаш нигде они не ќе стасаат.
А овде е поле и мир на ливадите
и трева што ‘рти во секоја жилка,
овде занесеноста на некогаш младите
никне како мала лековита билка.
Знам, сонот е среќа, и среќа и каење.
A овде горчината миг на едно траење.

Отвори ги очите. Погледај. Не чуди се.
Ден е. Ден. Пробуди се.