This post is also available in: French English Serbian Croatian Bosnian Bulgarian Polish Arabic

Во сонот на црната жена

Телото твое црна маслина,
најтемна бронза, најдлабок звук,
звук од там-тамите на твоите претци, од нивните старински кори*.
По небото на твоето тело заорува невидлив плуг
и од црните бразди
секавично изгреваат сите потопени зори. 

Телото твое неуморен ритам,
крвоток на океанот,
светлина темна што ме води по патека опасна и тeснa,
од детство што ме прогони,
од порано, уште од утробата мајчина,
од првите зачетоци, најнесвесните.
Сега разбирам зошто не успеав да ти испеам ниедна песна
зашто самата си песна над песните.

Исплашен и страшен
стојам под небото на твоето тело
од твоите црни магии вџашен.
Ти ме разболуваш и ти ме лекуваш,
и ми велиш: јас сум твоја ноќ и твоја вечна луна,
биди спокоен, тука ќе векуваш,
мојот сон е пострашени од најстрашната буна. 

Луно, црна луно,
од твоите магии вџашен
немам збор да ти противречи,
немам сила да ти се спротивстави.
Луно, црна буно,
незарасната, неизлечена рано,
неусетно паѓам и тонам во твојот сон
како афричко сонце во океанот.

Ацо Шопов, Песна на црната жена, 1976
Пред да биде објавена во збирка, песната излегува во Современост, год. XXIII, бр 7-8, септември-октомври 1973, стр. 700-701.

———–

* Кора е традиционален западно-африкански жичан инструмент.

Вратете се во поетската одаја на Лирскиот дом на Ацо Шопов