Ацо Шопов – поет на жедта за живот

Самиот наслов на новата стихозбирка на Ацо Шопов наликува некако на акцент на осаменоста, затвореноста; некаква состојба на преголема затвореност во себе. Но, каква е оваа осаменост, кон што води? Таа во никој случај не води кон самоизоираноста. Најсубјективните песни во збирката, а особено циклусот „Убавината“ со кој започнува книгата се потврда, најјасна потврда за тоа.

Пред сè, молчењето и разговорите во тишина и со тишината се само паузи во текот на бујната, импулсивна, виталистички преокупирана потрага по животот и живеењето. Оттаму: осаменоста, е попрво одмор меѓу две патувања, меѓу два упади во непознатото. Тоа е осаменост за која најадекватна ознака би биле репликите на уште еден не помалку изразен суптилен лиричар – Стеван Раичковиќ: „Кој знае што е лутање, тој знае што е мир и тивка патека низ синилото“. А не помалку адекватен за оваа збирка би бил и насловот означен со стихот: „Судир со непознатото“, односно завршната поента на песната „Кон галебот што кружи над мојата глава“.

Прочитајте го интегралниот текст на оригиналниот српскохрватски јазик.