Deveta molitva moga tijela

Evo tog mjesta, tog nepreglednog tijela,
što prostire se kao nijema glad.
Evo svih svjetlosti i voda
od kojih sazidan je ovaj grad.

Tu mu na krovu vječan golub guče
čudnu jednu priču od hljeba i srebra…
Da l’ riječ saznade onu, to ime
što damara u dnu svakog rebra.

Da li otkri onu strašnu tajnu,
taj još nigdje neživljeni vijek,
otkri li da svjetlost rani tijelo
kome lažni protok ne bi lijek.

Evo tog mjesta, tog ogromnog tijela,
te gladi što ga rasprostre i rodi.
Evo ovdje tog sazidanog grada,
sazdanog od svjetlosti u vodi.

Aco Šopov, Dugo dolaženje ognja, 1977
Preveo Sreten Perović