„Највисокото ниво на поетската иновација Шопов го постига со процесот на интериоризација на лирскиот субјект. Тоа се гледа со сета илустративна моќ во ретко споменуваната, а толку сложена лирска минијатура ‘Чудак’ соодветна за најразнородни херменеутички интерпретации. Пишувана со исклучителна творечка концентрација и афективност, таа укажува на позицијата на лирскиот и на творечкиот субјект како на истовремено и планетарно и вселенско суштество, така што се остварува онтолошки магнетизам меѓу битието на поезијата и творечкото битие. Творечкото битие мора да проникне во смислата на битието на поезијата, зашто искуството на песната му претходи на искуството на поетот, како што тврдат самите поети.” – Р. Ивановиќ, „Енергијата на поетскиот говор”, Нова Македонија, 21.09.1994