This post is also available in: Russian Slovenian Albanian

Утре

Да, сè мина веќе и свршено сè е.
Сè ко молња денес згасна во темнината.
Пa ceгa сум море каде пустош тлее
и солза сум само в зеница истината.

Можеби за болот друго срце треба
и тагата да е лач на месечината,
можеби јас нема да се најдам себе,
можеби… Ho слej сe, слej ce co тишината.

И заборав утре кога ќе ме скрие
и сто сонца светнат над нас во висината –
во моите очи еден зрак ќe бие,
една жива струја и дах на вистината.

Ацо Шопов, Слеј се со тишината, 1955