Пред тргнување

Како в пoле кај се порој сливат
в срце, друшке, топли желби носам,
класи љубов како родна нива,
љубов нежна како цвеќе в роса!

Пусти да се и села и градој,
лисни гори и широки мора –
мој’та љубов живот ќе им даде,
се ќе шуми, друшке, в слатки зборој.

Утре тргам, пат ме далек чека,
тешко ропство не се трпи, друшке,
почуј како в земја врие екот,
почуј како грмат лути пушки!

Да ли знаеш каква чудна сила
во нив денес сеќавам и слушам, –
десет срца, кога јас би имал,
да ги дадам не би жалел, душо!

Да ли знаеш каква радост луда
како река пролетна ме плиска,
колку многу земјава ја љубам
и до срце јас ја имам блиска!

Утре тргам, подај, друшке, рака
наш’та борба нека среќна биде…
Да ли знаеш колку многу сакам
кога дојдам херој да те видам!

Мене, друшке секога во бојот
какви маки тешки да ме слетат –
лицето ти сила ќе ме пои,
и очите сегде ќе ми светат!

Зора пука, светли деној идат,
сонце в домој ќе ни стапи, друшке,
сѐ ќе биде, така сѐ ќе биде
ко што срце топло желби гушка!

Како в пoле кај се порој сливат
в срце, друшке, топли желби носам …
Нека трпнат туѓи орди диви –
љубов силна в бојот ќе ги коси!