This post is also available in: French Spanish German Russian English Serbian Albanian

Последна молитва на моето тело

Црн е твојот ветар, а ноќта бела
и секој дамар напнат од зрелина.
Застани како меч во овој дрворед од тела
пред да се срушиш заслепено од белина.

Но и тогаш играта ќе продолжи пак
со иста таинственост и со иста чедност.
И тие треви што ќе те покријат со мрак
ќе изгорат во пожарот на твојата жедност.

Ацо ШоповНебиднина, 1963