This post is also available in: Serbian Slovenian Croatian Bosnian

Партизанска пролет

Вечер е тиха, дремлива,
нечујно гора шумоли,
месец сред гранки сонува
ѕвездите солзат на небо,
а рана пролет пргава,
раскрила убост моминска –
снага ѝ – шума борова,
очи ѝ – бистри кладенци,
лице ѝ – пупка трендафил,
а коси – трева зелена.

Еј море, радост голема,
партизан в пролет да бидеш,
кога се шума разлисти
и зажуборат извори,
еј море, среќа бескрајна
в пролет низ гора да одиш,
грлото да го извиеш,
песни да пееш бунтовни
и врагот да го прогониш!…

Вечер е тиха, дремлива,
нечујно гора шумоли,
месец сред гранки сонува,
и ѕвезди солзат на небо.

Не оди долга колона,
не гази снага моминска,
на лесни крила пркнати,
вила ја носи планинска!

Ацо Шопов, Со наши раце, 1950
„Партизанска пролет” е кратка верзија од поемата „Кратово” (Песни, 1944). Шопов го задржал само првиот дел од поемата и го осовременил јазикот.