This post is also available in: French Russian Slovenian Italian
Обична улица
Мојата улица нема куќи високи,
ни липи, ни маслини, ни багреми зелени.
Она понекогаш на мртво дрво личи
кај случајно ќе слетаат птиците иселени.
Мојата улица е мала и безимена,
со обични радости и обични грижи,
и да нема зеница од сонцето подгорена
не ќе може ништо со светот да ја зближи.
Низ мојата улица само јас поминувам
и само навечер штом се успие тишината
она се буди плашлива и измамена,
измамена од гласот на далечината.
Ацо Шопов, Слеј се со тишината, 1955
Јасмина Шопова, ќерка на поетот, се присеќава на некои момети од животот и ја чита „Обична улица”