Во коријата

Потивко в овие краишта диви,
потивко, сине мој.
Глуви се, неверни ноќите сиви
без близок и без свој.

Струма се превива далеку зад нас,
Струма се дави в крв.
И Грамос – тромеѓа предаден падна,
задниот падна врв.

Потивко … В корија врагот не следи.
Се плашиш многу? … Знам.
Каде си слободен граничен предел,
страшно е ноќе сам!