Ацо Шопов: Беседа за Леополд Седар Сенгор, 1975*
Сенгор израснува во Дијали, што ќе реќе трубадур и поет на еден народ и една цивилизација, кој не е опседнат само со вредностите на таа цивилизација и со стремежот тие да се обноват. За него сегашноста и иднината на светската цивилизација претставуваат длабок интимен творечки немир. Како да се интегрираат вредностите на секој народ во цивилизацијата на човештвото и каква ќе биде таа утрешна цивилизација — тоа се прашања што го мачат и обеспокојуваат Сенгор и го чекаат поетскиот одговор на големиот Дијали.
Прочитајте го интегралниот текст во книгата Ацо Шопов: Автопортрет со седум прсти, Скопје, Антолог, 2024, 571 стр.
_________________
* Беседата изречена во црквата Света Софија во Охрид, по повод доделувањето на Златиот венец на Струшките вечери на поезијата на сенегалскиот поет и тогашен претседател на Сенегал, Леополд Седар Сенгор. Верзија од овој текст е објавена како предговор на книгата Поезија, од Леополд Седар Сенгор, Скопје, Нова Македонија, 1975.
Машинописот на текстот се наоѓа во Фондот Ацо Шопов во Архивот на МАНУ, АШ К3 АЕ61.